Hadži Hamdija-efendija Jusufspahić je rođen 1937. godine u Zanesovićima, kod Bugojna, kao sedmo dijete oca Osmana i majke Latife. Osnovnu školu je završio u svom rodnome mjestu, a srednju, osmorazrednu  Gazi Husrev-begovu medresu, u Sarajevu 1958. Istovremeno, kraće vrijeme je bio imam u Mostaru (Karađozbegova džamija ), u Foči ( Aladža džamija ), u Visokom i Višegradu, a povremeno, za vrijeme mjeseca ramazana, u Cazinu, u Krajini. Nakon Medrese nastavio je svoje školovanje na najstarijem islamskom univerzitetu, Al-Azheru. Tu je 1964.upisao Teološki fakultet ( Usulu d-din ), a prije upisa godinu dana je proveo u učenju jezika. Diplomirao je 1967. Nakon povratka u Jugoslaviju 1967.imenovan za muftiju, a 1978.god. i za predsjednika Svejtske islamske asocijacije za Kur'an u Tunisu. Član je Svjetske islamske asocijacije/Rabite u Meki ( 1984 ). Bio je i član Sabora islamske zajednice Srbije. Pisao je i objavljivao radove u dnevnoj i periodičnoj štampi Islamske zajednice, u Glasniku Vrhovnog islamskog starješinstva i Preporodu. Objavljivao je i u časopisu Minberu l-islam i reviji Al-Azher u Egiptu. Dobio je više nagrada i priznanja od kojih se izdvajaju: Zlatni orden za zasluge (Egipat, 1985.), Veliki zlatni grb ( Libija, 1979.), Zlatni ključ Lahorea (Pakistan, 1985.), Sretenjski orden prvog reda (Beograd, 2009.)i druge. U jednom teškom, i nepovoljnom vremenu za sve religije a posebno za islam, za Bošnjake, Albance, Rome i druge nacije i nacionalne manjine koje pripadaju muslimanksom vjerskom i kulturnom krugu, dao je ogroman doprinos razvoju religijskog i kulturnog života na području bivše Jugoslavije, a posebno u Bosni i Hercegovini i Srbiji. Umro je uoči petka, 22. Džumade-l-uhra 1437.godine po hidžretskom kalendaru ( 2016 ). Kao zaslužan građanin Beograda, ukopan je u parku ispred obnovljenog Šejh Mustafinog turbeta u samom centru Beograda. Rahmetullahi alejhi rahmeten vasiaten.

Adem ef. Zilkić je rođen 1956. godine u selu Orašu, kod Tutina, gdje je završio osnovnu školu. Srednju vjersku školu, medresu, završio je u Prištini kao i Filozofski fakultet, Odsjek za orijentalistiku. Po služenju vojnog roka vraća se u Tutin, gdje 11.11.1981. godine postaje imam, a od 1985. godine je glavni imam medžlisa (opštinskog odbora Islamske zajednice). Napisao je 11 knjiga, uglavnom s vjerskom tematikom, Zilkić je, nakon raspada SFR Jugoslavije, a sa njom i Islamske zajednice sa centrom u Sarajevu, bio predsjednik Inicijativnog odbora za formiranje Mešihata  IZ-e u Sandžaku.

Bio je pokretač inicijative za osnivanje kulturnog društva muslimana „Preporod“ (i njegov prvi predsjednik), zatim humanitarnog društva „Merhamet“, pa bošnjačke biblioteke „Vehbija Hodžić“ u Tutinu. Adem ef.Zilkić kao glavni imam imao je jednu od  najbolje organizovanih mektebskih nastava u Sandžaku, pa i šire. Mektebsku nastavu je prošlo preko 4800 polaznika.

Živi u Tutinu. Oženjen je i ima petoro djece: četiri kćerke, i jednog sina.

Rođen u Bijelom Polju, Republika Crna Gora, 22. 6. 1979. godine, odnosno 27. redžeba 1399. godine po Hidžri, od oca Murata i majke Nafije.

U rodnom mestu završava osnovnu školu, a 1994. godine odlazi u Novi Pazar i završava srednju medresu "Gazi Isa-beg". Diplomirao je na osnovnim i master studijama na Fakultetu islamskih nauka u Beogradu i Državnom univerzitetu u Novom Pazaru i stekao zvanja: diplomirani islamski teolog, diplomirani islamski pedagog, master islamske pedagogije; diplomirani filolog srbista/bosnista, master filolog srbista/bosnista, a zatim nastavio doktorske studije na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu na modulu za svetsku književnost. Za redovnog člana Evropske akademije nauka u Beogradu u odeljenu za duhovnost, humanizam, mir i toleranciju svečano je promovisan 21.12.2019. godine.

Radio kao glavni i odgovorni urednik časopisa "Vakat" – zvaničnog glasila Islamske zajednice Srbije za veru, nauku i kulturu, bavio se bibliotekarstvom i novinarstvom. Redovan je učesnik radio i tv emisija na temu međureligijskog dijaloga i kulture suživota, duhovnosti i tolerancije. Obavljao dužnost imama, hatiba i muallima u Bijelom Polju, "Omerbašića džamiji" u Baru (Crna Gora), a zatim i u džamiji "Šehid Abdul-Aziz" u Novom Pazaru. Radio je kao profesor maternjeg jezika i književnosti u srednjoj medresi "Sinan-beg" u Novom Pazaru, kao i poslove sekretara, asistenta i predavača poverene nastave na Fakultetu islamskih nauka u Beogradu. Vršio je funkciju predsednika Ustavnog suda Islamske zajednice Srbije od 2007. do 2016. godine. Član je Komisije Vlade Republike Srbije za versku nastavu u školi i član Saveta Centra za međureligijski i međukulturni dijalog u Beogradu. Učesnik je brojnih domaćih i međunarodnih naučnih skupova i simpozijuma i autor više naučnih i istraživačkih tekstova iz oblasti religije, filosofije i književnosti.

Za Reisu-l-ulemu Islamske zajednice Srbije prvi put je izabran 2. jula 2016. godine/27. Ramadana 1437. hidžretske godine na sednici Vrhovnog Sabora Islamske zajednice Srbije jednoglasnom odlukom svih članova sa područja Mešihata IZ-e Sandžaka, Mešihata IZ-e Srbijanskog, Mešihata IZ-e za Preševo, Bujanovac i Medveđu, a zatim i reizabran 12. decembra 2021. godine po Miladu, odnosno 8. džumadel-evvela 1443. godine po Hidžri, nakon čega ga je nasledio Senad ef. Halitović, nakon izbora u Islamskoj zajednici Srbije 16. oktobra 2023. godine.

Oženjen je i otac petoro dece.